Category Archives: Uncategorized

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστες/στριες

Με ένα πολύ άρρωστο βρέφος στα χέρια

και τριγύρω χορός χρημάτων, ρατσισμός κι αδιαφορία

 

Βασική τακτική της λεγόμενης μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους είναι η απόκρυψη της αλήθειας σχετικά με τη ρατσιστική μεταχείριση που επιφυλάσσει στους πρόσφυγες και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις οποίες τους επιβάλλει να ζουν. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι εγκάθετοί του στο στρατόπεδο της Ριτσώνας (το ίδιο όμως συμβαίνει σε όλους τους καταυλισμούς αποκλεισμού των προσφύγων) συνήθως είναι η λοιδορία, η συκοφαντία, η επιθετική και μπασκίνικη συμπεριφορά, ο εκφοβισμός, απέναντι σε εκείνους που αποκαλύπτουν την αλήθεια. Ο στόχος τους σε κάθε περίπτωση είναι το γρήγορο κουκούλωμα των απάνθρωπων συνθηκών, με κάθε μέσο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η συκοφαντική ανακοίνωση του ‘’Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χαλκίδας’’ η οποία μάλιστα μιλάει εκ μέρους όλων των εμπλεκόμενων υπερασπίζοντας τους διαχειριστές του καταυλισμού στη Ριτσώνα σα να τους εκπροσωπεί. Ή μήπως έμμεσα αυτούς εκπροσωπεί κι όχι πραγματικά τους εργαζόμενους; Γιατί δηλαδή αναλαμβάνουν να απαντήσουν εκ μέρους άλλων και μάλιστα για ζητήματα που αφορούν τους χειρισμούς στο στρατόπεδο ενώ οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου σιωπούν ενοχικά; Εκτός και αν ο Σύλλογος είναι φερέφωνο των ΜΚΟ και λοιπών διαχειριστών στη Ριτσώνα. Γιατί επίσης για τα τεκταινόμενα στο Νοσοκομείο απαντούν οι εργαζόμενοι και όχι η διοίκηση του Νοσοκομείου η οποία επίσης σιωπά; Ο διοικητής του Νοσοκομείου Χαλκίδας μήπως πάλι δεν γνωρίζει τίποτα όπως τότε που ενώ για τρεις εβδομάδες νοσηλεύονταν πρόσφυγες με ηπατίτιδα στο Νοσοκομείο εκείνος δήλωνε άγνοια; Μήπως είναι φως φανάρι ότι ο γενικότερος στόχος είναι το κουκούλωμα των εγκληματικών ευθυνών των διαχειριστών του στρατοπέδου στη Ριτσώνα για τον θάνατο του βρέφους;

Η ανακοίνωση του προεδρείου των εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χαλκίδας είναι σαθρή γιατί ενώ μας κατηγορεί ότι λέμε ψέματα δεν αναφέρει ούτε ένα παράδειγμα που να αντικρούει τα επιχειρήματά μας δημιουργώντας επί τούτου ψευδείς εντυπώσεις. Όταν όμως κατηγορείς κάποιον δημόσια ότι ψεύδεται το μόνο που οφείλεις να κάνεις είναι να αποδομήσεις τα επιχειρήματά του, διαφορετικά είσαι ένας θρασύς συκοφάντης και οι σκοποί σου κακόβουλοι. Όμως η λακωνική και ιδιαίτερα επιλεκτική εξιστόρηση των γεγονότων που κάνει περιέχει ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει ακόμη περισσότερο τη θέση μας. ‘’Έγινε τηλεφωνική επικοινωνία του εφημερεύοντα Παιδιάτρου’’, γράφει η ανακοίνωση, ‘’με τον παιδίατρο της Ριτσώνας και ενημερώθηκε ότι η μητέρα παρέλαβε το βρέφος και έφυγε’’. Όλα μέλι γάλα λοιπόν για τους ανεύθυνους. Βέβαια να σημειώσουμε ότι οι γιατροί και όλοι οι υπεύθυνοι φεύγουν από το στρατόπεδο στις 16:00 ενώ η ανακοίνωση των εργαζομένων αναφέρει ότι ο γιατρός της Παιδιατρικής του νοσοκομείου Χαλκίδας επικοινώνησε με τον παιδίατρο της Ριτσώνας μετά τις 17:45. Με βάση όμως αυτό ως δεδομένο οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την απόλυτη αδιαφορία που έδειξαν μετά την ενημέρωση από το Νοσοκομείο Χαλκίδας. Γιατί δεν ενημέρωσαν αμέσως τη μητέρα για την επικινδυνότητα της κατάστασης και δεν κανόνισαν τη μεταφορά του βρέφους όπως είχε επειγόντως αποφασιστεί στο νοσοκομείο Χαλκίδας; Σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Συλλόγου των εργαζομένων στο νοσοκομείο δεν πέρασε μισή ώρα από τη στιγμή που μπήκε στην Παιδιατρική το βρέφος στις 26 Ιανουαρίου και αμέσως δόθηκε κλήση στο ΕΚΑΒ για διακομιδή στο ‘’Αγλαΐα Κυριακού’’. Κι όμως, περνάει περισσότερο από μια ολόκληρη μέρα, η μητέρα είναι στο στρατόπεδο, οι γιατροί στις θέσεις τους, όλοι οι υπεύθυνοι επίσης, οι εθελοντές των ΜΚΟ βιντεοσκοπούν κάπου στο δάσος την φιλανθρωπία τους, κανείς δεν κάνει τίποτα δηλαδή, κι όταν το μωρό πεθαίνει ισχυρίζονται ότι φταίει η μητέρα. Είναι ξεκάθαρο: Όλοι μαζί τη δείχνουν με το δάχτυλο σαν εξιλαστήριο θύμα για να κρύψουν τις ευθύνες τους. Όσοι λοιπόν επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στα γεγονότα της 26ης Ιανουαρίου, ενώ το μωρό δεν πεθαίνει τότε αλλά τα μεσάνυχτα της επόμενης μέρας, το κάνουν για να αποσιωπήσουν τις ευθύνες των διαχειριστών του στρατοπέδου. Επικεντρώνονται όμως σε αυτή την ημέρα, ενοχοποιώντας με την ευκαιρία ταυτόχρονα το θύμα, για να αποκρύψουν το βασικότερο σε όλη την υπόθεση: αρνήθηκαν την επιβεβλημένη από ιατρική άποψη (κυστική ίνωση είναι η διάγνωση) μετεγκατάσταση της οικογένειας μέσα στην πόλη της Χαλκίδας ή ακόμη καλύτερα στην Αθήνα. Ήταν εφικτό. Έχει εξάλλου ήδη γίνει με άλλες οικογένειες προσφύγων.

Η καταγγελία μας λοιπόν αφορά κυρίως τους διαχειριστές του στρατοπέδου. Από τη στιγμή που το βρέφος διαγνώστηκε με κυστική ίνωση όφειλαν να εγκαταστήσουν αμέσως την οικογένεια στην πόλη ώστε να είναι κοντά στο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η οδηγία των γιατρών, αυτό παρακαλούσε και η μητέρα συνεχώς. Οι διαχειριστές όμως δεν έκαναν ποτέ αυτό που όφειλαν και κράτησαν την οικογένεια στο βουνό μάλιστα χωρίς δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη Χαλκίδα. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της εγκληματικής στάσης των διαχειριστών της Ριτσώνας η κυστική ίνωση είναι μια ασθένεια που χρήζει πολύ ειδικής φροντίδας και συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο γιατί οι επικινδυνότητες για τη ζωή του βρέφους είναι πολύ μεγάλες. Από τη στιγμή της διάγνωσης, ένας ασθενής με κυστική ίνωση πρέπει να παρακολουθείται από εξειδικευμένο γιατρό και να νοσηλεύεται τακτικά σε νοσοκομείο. Εννοείται και δεν υπερβάλουμε, το να εξαναγκάζεις ένα βρέφος δύο μηνών με κυστική ίνωση να ζει στο πουθενά μέσα σε ένα isobox είναι σαν να το καταδικάζεις.

Απάνθρωποι; Ελεεινοί; Οι λέξεις είναι λίγες. Κι όχι μόνο αυτό, τους έστελναν στα νοσοκομεία πολλές φορές χωρίς μεταφραστές με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην επικοινωνία και οι άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν καλά τι συμβαίνει, όπως και συνέβη την προηγούμενη ημέρα του θανάτου του βρέφους (η ανακοίνωση του προεδρείου των εργαζομένων αποσιωπά αυτό το κρίσιμης σημασίας δεδομένο). Βέβαια στην Αθήνα τους έστελναν όχι μόνο χωρίς μεταφραστές αλλά και χωρίς χρήματα με αποτέλεσμα όσο καιρό έμεναν εκεί να μην έχουν πραγματικά τίποτα να φάνε. Οι μετακινήσεις με ασθενοφόρο πολλές φορές αργούσαν αισθητά, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς και είναι φυσικό με βάση τις ανάγκες που καλύπτουν τα ασθενοφόρα εντός και εκτός Χαλκίδας. Τη νύχτα του θανάτου του βρέφους η διακομιδή στο νοσοκομείο δεν γίνεται με ασθενοφόρο αλλά με ταξί. Παρεμπιπτόντως θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι για τις δυσλειτουργίες στο Νοσοκομείο Χαλκίδας δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι αλλά αποκλειστικά η διοίκηση και η κυβερνητική πολιτική με τις δολοφονικές περικοπές στο σύστημα υγείας. Η αλήθεια μάλιστα είναι ότι η ύπαρξη του Νοσοκομείου Χαλκίδας οφείλεται στο φιλότιμο και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες μεγάλης μερίδας των εργαζομένων. Το ίδιο ισχύει και για το ΕΚΑΒ. Γι’ αυτούς τους λόγους όμως θα έπρεπε αμέσως να εγκαταστήσουν την οικογένεια μέσα στην πόλη ώστε να έχει γρήγορη πρόσβαση στο Νοσοκομείο. Μάλιστα η μητέρα έκανε συνεχείς εκκλήσεις στην ΜΚΟ IOM και τους διαχειριστές του στρατοπέδου για εγκατάσταση όχι μόνο στη Χαλκίδα αλλά στην Αθήνα καλύτερα ώστε να είναι κοντά στα νοσοκομεία που ούτως ή άλλως διακομιζόταν μετά τη γέννησή του το βρέφος. Επίσης, αφού ο μάνατζερ του καταυλισμού δεν ήθελε να τους εγκαταστήσει στην πόλη (δολοφονική εμμονή όπως αποδείχτηκε) τουλάχιστον θα έπρεπε να μεριμνήσει για μόνιμο μεταφορικό μέσο που θα βρισκόταν σε συνεχή αναμονή. Η παρουσία στη Ριτσώνα ενός ασθενοφόρου ήταν πάγιο αίτημά μας από την αρχή της λειτουργίας του στρατοπέδου. Τόσο χρήμα ρέει εκεί πάνω. Παντού οι ΜΚΟ διατυμπανίζουν τη φιλανθρωπία τους, τόσα βαν χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους. Όλοι οι υπεύθυνοι γνώριζαν την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν είναι υπερβολή λοιπόν να πούμε ότι τους είχαν πραγματικά πεταμένους στο δρόμο με ένα πολύ άρρωστο μωρό 2 μηνών στην αγκαλιά. Αυτή είναι η αλήθεια και λέγεται απανθρωπιά.

Η στάση τους μετά το θάνατο του βρέφους αποδείχτηκε χειρότερη και ξεδιάντροπα ενοχική. Αντί να στηρίξουν ψυχολογικά αλλά και με κάθε άλλο μέσο τη μητέρα και την υπόλοιπη οικογένεια, αντί να της συμπαρασταθούν, ενοχοποίησαν αμέσως τη μητέρα, για να κουκουλώσουν την εγκληματική τους συμπεριφορά και να αποποιηθούν τις ευθύνες. Την έστησαν στον τοίχο. Αυτό κάνει ο ένοχος και το κάνει κυνικά όπως και αυτοί. Αυτό είναι στήσιμο ‘’λαϊκού’’ δικαστηρίου και όχι η τεκμηριωμένη μας καταγγελία.

Από το παζλ της αθλιότητας και της επιχείρησης ‘’κουκούλωμα της κατάστασης’’ δεν μπορούσε να λείπει η εμπλοκή των ΜΜΕ και βέβαια η ανεκτίμητη πάντα αρωγή της ηγετικής μορφής του επαρχιακού κίτρινου τύπου. Σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ η τοπική εφημερίδα Ευβοϊκή ‘’Γνώμη’’ ενοχοποιεί χωρίς ενδοιασμούς τους γονείς ενώ τους ειρωνεύεται και τους λοιδορεί με ανεπίτρεπτες εκφράσεις. Ο ‘’δημοσιογράφος’’ χύνει ένα ρατσιστικό οχετό απέναντι σε δαιμονοποιημένα εξιλαστήρια θύματα τα οποία περιπαίζει δημόσια χωρίς ίχνος τσίπας. ‘’Έχουν προϊστορία στις φυγές’’ είναι ένας πηχυαίος τίτλος μέσα στο ρεπορτάζ. Ο διοικητής του Νοσοκομείου Χαλκίδας εμφανίζεται στο ρεπορτάζ για να επιβεβαιώσει, χρησιμοποιώντας κι αυτός τη λέξη ‘’λάθρα’’ για τη συμπεριφορά των προσφύγων. Ούτε υπόνοια βέβαια για τυχόν παραλείψεις, όλα πήγαν μια χαρά. Εξάλλου η λογική τους όπως αποδεικνύεται από το ‘’ρεπορτάζ’’ είναι αυτή: μεταναστάκι ήταν, λαθραία μπήκε στη χώρα μας, λαθραία έφυγε. Αυτό όμως δεν είναι δημοσιογραφία είναι δημόσια εκτόνωση ενός ψυχικού βόθρου. Αυτό είναι ‘’λαϊκό’’ δικαστήριο, θρασύτατοι κύριοι/ες του προεδρείου του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΓΝΧ, αλλά περί αυτού τσιμουδιά, επειδή αποτελείτε κι εσείς μέρος της επιχείρησης κουκουλώματος και ενοχοποίησης του θύματος, συντάσσεστε με την αθλιότητα.

Η κραυγή της μάνας όμως θα ακούγεται για πάντα στη Ριτσώνα: ‘’παρακαλούσα τους υπεύθυνους για μετεγκατάσταση στη Χαλκίδα’’.

 

Το στρατόπεδο στη Ριτσώνα δεν είναι φιλοξενία

Είναι απανθρωπιά και κερδοσκοπία

 

Όχι άλλοι θάνατοι προσφύγων στη Ριτσώνα

Άμεση μετεγκατάσταση στην πόλη

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστες/στριες

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

Ο κύριος Μουζάλας σήμερα επιτέθηκε ενάντια στους ανεξάρτητους αλληλέγγυους.

Ο Μουζάλας ξανάρχισε το ίδιο τροπάριο για τους ανεξάρτητους αλληλέγγυους. Φταίνε οι αλληλέγγυοι για τις φασαρίες στα camp. Όμως και τα αγριογούρουνα της Ριτσωνας γνωρίζουν ότι το φαγητό (αξίας 180.000€/ μήνα) οι πρόσφυγες το πετάνε, γιατί το φαγητό δεν τρώγεται, παρόλα αυτά η σύμβαση με τον συγκεκριμένο μάλιστα προμηθευτή συνεχίζεται. Οι πρόσφυγες από τον Αύγουστο του 2016 δικαιούνται 90€ κάθε ενήλικας και 50€ κάθε ανήλικος αλλά έχουν πάρει μόνο τον Οκτώβριο και τον Ιανουάριο, ενώ οι ενήλικες γυναίκες πήραν 50€, τα υπόλοιπα χρήματα που πήγαν;
Σύμφωνα με τους γιατρούς το βρέφος με την εκ γενετής κυστική ίνωση έπρεπε να κατοικεί ή πολύ κοντά στο νοσοκομείο μέσα στην πόλη ή να νοσηλεύεται. Το μωρό έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιανουαρίου το βράδυ διαμένοντας στη Ριτσώνα. Η αδιαφορία των υπευθύνων αποδείχτηκε εγκληματική.
Καταγγελία στην εισαγγελία Χαλκίδας για τα 60 και πλέον περιστατικά ηπατίτιδας Α και για την εγκληματική αμέλεια των διαχειριστών του στρατοπέδου της Ριτσώνας αλλά και του νοσοκομείου Χαλκίδας ή εκκρεμεί ή μπήκε στο αρχείο.
Τα περιστατικά εκφοβισμού προσφύγων από τους διαχειριστές της Ριτσώνας αποδεικνύουν τον χαρακτηρισμό του ανθρωποφύλακα και την υποκρισία της δήθεν αλληλεγγύης.
Όλα αυτά είναι προβλήματα που δημιουργούν οι αλληλέγγυοι κύριε Μουζαλα; Μαζέψτε τα όρνεα που βάζουν χέρι στα χρήματα που δικαιούνται οι πρόσφυγες γιατί από μέρους ανεξάρτητων αλληλέγγυων ακόμα δεν είδατε τίποτα.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

solidarie36@gmail.com

https://www.facebook.com/initiativesolidarityritsona/?ref=aymt_homepage_panel

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

 

Θάνατος βρέφους στη Ριτσώνα: Σκόπιμες ψευδείς ειδήσεις και παραπλάνηση της κοινής γνώμης από υπεύθυνους και εμπλεκόμενους οδηγούν τους γονείς στο αυτόφωρο.

 

Την 28η Ιανουαρίου τα δελτία ειδήσεων πανελλαδικής εμβέλειας μετά από παραπληροφόρηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων που διέδωσαν εμπλεκόμενοι έπαιξαν μια είδηση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι ένα μωρό δυο μηνών έφυγε από την ζωή από αμέλεια των Συρίων Κουρδικής καταγωγής που διέμεναν στη Ριτσώνα. Οι γονείς στις 10 το πρωί της 28ης Ιανουαρίου προσήχθησαν στο Α.Τ. Χαλκίδας με την κατηγορία της παραμέλησης ανηλίκου.

26 Νοέμβρη του 2016 γεννήθηκε στο νοσοκομείο Χαλκίδας η μικρή Noursan. Από την ημέρα γέννησής της, της διεγνώσθη κυστική ίνωση με αναπνευστικό πρόβλημα με συχνή την ανάγκη υποστήριξης οξυγόνου. Στις 02/12/2016 το παιδί εισήλθε στο νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία όπου νοσηλεύτηκε για 24 ημέρες και εξήλθε στις 27/12/2016.

Όλο αυτό το διάστημα από τις 27/12/2016 και μετά το βρέφος μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία της Αθήνας, νοσηλεύτηκε και πάλι στο παίδων Αγία Σοφία και το Αγλαΐα Κυριακού όπου κατόπιν εξετάσεων και αφού νοσηλεύτηκε μια μέρα επέστρεψε στις 12/01/2017 στην Ριτσώνα. Εκεί επισκέφθηκε τους γιατρούς του Ισπανικού Ερυθρού Σταυρού οι οποίοι επέμεναν ότι το παιδί πρέπει να βρίσκεται εντός τους αστικού ιστού για να έχει εύκολη πρόσβαση στο νοσοκομείο. Απεγνωσμένα οι γονείς πίεζαν και εκλιπαρούσαν τους υπεύθυνους της ΙΟΜ και των ΜΚΟ για να τους βρουν κατοικία στην Χαλκίδα (όπως άλλωστε έπραξαν για πολλούς άλλους), ενώ αυτοί τους αγνοούσαν και τους παρέπεμπαν από ημέρα σε ημέρα αδιαφορώντας συνειδητά. Το βρέφος είχε διαγνωσθεί εκ γενετής με κυστική ίνωση και χρειαζόταν την υποστήριξη οξυγόνου, η οποία δεν υπήρχε και δεν υπάρχει στον χώρο του camp της Ριτσώνας.

Στις 24/01/2017 απευθύνθηκαν οι γονείς για πολλοστή φορά στους γιατρούς της Ριτσώνας από όπου και έλαβαν γραπτή διαβεβαίωση ότι πρέπει να μετεγκατασταθούν πλησιέστερα του νοσοκομείου (ακολουθεί σχετικό έγγραφο).

Μια μέρα μετά, 25/01/2017, το βρέφος μεταφέρθηκε από την μητέρα λόγω έλλειψης οξυγόνου στο νοσοκομείο Χαλκίδας όπου μετά από εξετάσεις τους είπαν ότι θα καλέσουν ασθενοφόρο χωρίς να τους ενημερώσουν για το πού και για ποιό λόγο. Η γυναίκα έμεινε εκτός κλινικής με το βρέφος στην αγκαλιά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ περιμένοντας ασθενοφόρο και όλο αυτό το διάστημα συχνά ενοχλούσε τους γιατρούς για την έκβαση του περιστατικού. Για τελευταία φορά ενόχλησε τον γιατρό ο οποίος της είπε ότι το παιδί είναι καλά δίχως να τους δώσει παραπέρα οδηγίες. Έτσι η μητέρα ελλείψει ασθενοφόρου επέστρεψε στην Ριτσώνα με ταξί.

Στις 27/01/2017 το πρωί στις 10 (ώρα προσέλευσης γιατρών ερυθρού σταυρού) επισκέφθηκε τους γιατρούς λέγοντάς τους ότι το βρέφος δεν ήταν καλά και οι οποίοι της είπαν ότι αν χειροτερέψει να καλέσουν ασθενοφόρο . Το απόγευμα και ενώ οι γιατροί είχαν αποχωρήσει έπαιρναν τηλέφωνα τους υπεύθυνους του camp (γιατρούς και υπευθύνους ΙΟΜ και ΜΚΟ) και κανείς δεν απαντούσε. Γύρω στις 12 παρά 20 κάλεσαν ασθενοφόρο το οποίο δεν πήγε ποτέ και στις 12 με 12 και 15 με συνοδεία της γιαγιάς και του θείου του βρέφους καλέστηκε ταξί (οι γονείς έμειναν στο camp εντός του isobox με ισχυρό σοκ παρουσία φίλων και συγγενών και γειτόνων) και καθ’ οδόν για το νοσοκομείο της Χαλκίδας το βρέφος εξέπνευσε 2 χιλιόμετρα πριν φτάσουν. Ενδεικτικό είναι ότι όλο αυτόν τον καιρό που οι γονείς βίωναν αυτή την ταλαιπωρία στα νοσοκομεία Αθήνας και Χαλκίδας έχοντας πίσω δύο ανήλικα ήταν χωρίς μεταφραστή για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς χρήματα και φαγητό παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις προς τους υπεύθυνους. Να σημειώσουμε επίσης ότι στην Ριτσώνα γιατροί , νοσηλευτικό προσωπικό και υπεύθυνοι πηγαίνουν από Δευτέρα έως Παρασκευή 10 το πρωί με 16:30 το απόγευμα.

Εγκληματικές ευθύνες έχουν οι υπεύθυνοι του camp, τα μμε και όλοι οι εμπλεκόμενοι την στιγμή που προσπαθούν να αποποιηθούν ευθύνες, να αποπροσανατολίσουν για το γεγονός μέσω των μμε και να προσάψουν κακόβουλα τις ευθύνες για το γεγονός στους γονείς του βρέφους σέρνοντάς τους στις 28/01, 10 το πρωί στο Α.Τ. Χαλκίδας σε αυτόφωρη διαδικασία για παραμέληση ανηλίκου. Τα συμπεράσματα δικά μας/σας.

Αναδρομικά αναφέρουμε πως και στο παρελθόν υπήρξε εγκληματική αμέλεια των υπευθύνων για λοιμώδη και άλλα νοσήματα τα οποία έχουν καταγγελθεί στην εισαγγελία Χαλκίδας.

 

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

Solidarie36@gmail.com

https://www.facebook.com/initiativesolidarityritsona/posts/688985477947208

  

Όχι στην καταστροφή του Κολοβρέχτη – Ο υγροβιότοπος είναι πηγή ζωής

 

Ο υγροβιότοπος Λιβάδι (Κολοβρέχτης)  βρίσκεται στα σύνορα των δήμων Μεσσαπίων-Διρφύων και Χαλκιδέων και αποτελεί ένα οικοσύστημα μεγάλης φυσικής και οικολογικής αξίας. Έχει κηρυχτεί προστατευόμενη περιοχή με  Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ. 642 ΙΔ 19-10-1989) και προστατεύεται από  διεθνείς συνθήκες (Ramsar-Βέρνης) τις οποίες έχει υπογράψει και δεσμεύουν το ελληνικό κράτος. Όμως, στην πραγματικότητα αντί να προστατεύεται, ο υγροβιότοπος υποβαθμίζεται, λεηλατείται και καταστρέφεται συνειδητά:  από τις φωτιές που μπαίνουν στους καλαμιώνες με στόχο την καταπάτηση του χώρου και την επέκταση των γεωργικών καλλιεργειών, από τα βιομηχανικά απόβλητα που ρέουν από γειτονικές επιχειρήσεις, τις απορρίψεις σκουπιδιών και μπάζων, τα αστικά λύματα, τις παράνομες εκχερσώσεις και επιχωματώσεις με στόχο την καταπάτηση, την παράνομη κατασκευή καναλιών απορροής, τα φυτοφάρμακα και τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα, το παράνομο κυνήγι και την παράνομη βοσκή ζώων, την κίνηση τροχοφόρων και το παράνομο στρώσιμο δρόμων. Όλα αυτά πάντα με τη συνένοχη παντελή αδιαφορία των υποτιθέμενων υπεύθυνων αρχών.

Διαχρονικά στον υγροβιότοπο ζούσαν ή διαχείμαζαν πολλά πουλιά (ερωδιοί, χαλκόκοτες, γλαρόνια, πρασινοκέφαλες πάπιες, γερακίνες, ασημόγλαροι και καστανοκέφαλοι γλάροι, καλημάνες κ.α) αφού αποτελεί ένα σημαντικό πέρασμα υδρόβιων πτηνών μερικά από τα οποία είναι πολύ σπάνια, όπως οι καλημάνες.  Στο παρελθόν έχουν καταμετρηθεί 49 προστατευόμενα είδη πουλιών ενώ υπάρχουν και δεκάδες άλλα μεταναστευτικά και μη.

Σήμερα, θεωρείται ότι οι ανθρώπινες παρεμβάσεις μειώνουν τραγικά τους πληθυσμούς των πουλιών. Οι καταπατητές συνεχίζουν ανενόχλητοι την καταστροφή με εμπρησμούς και άλλες παρεμβάσεις ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους κάνουν εδώ και δεκαετίες  τα στραβά μάτια.  Η ‘’Ομάδα Πολιτών για τη Διάσωση του Υγροτόπου του Κολοβρέχτη’’ καταγγέλλει:  τον τελευταίο καιρό με αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, οι επίδοξοι διεκδικητές και καταπατητές του υγροτόπου προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου. Επιπλέον και αμέσως μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές του Δεκεμβρίου ένα καμένο κομμάτι έχει ήδη μπαζωθεί από κάποιους διεκδικητές, ενώ εντός της ζώνης Α’ του υδροβιότοπου βρίσκεται εγκατεστημένη μπουλντόζα η οποία προχωρά σε εργασίες διαμόρφωσης.΄

   Οι εμπρησμοί όμως δεν είναι κάτι που συμβαίνει τελευταία, είναι η πάγια εγκληματική τακτική των καταπατητών εδώ και πολλά χρόνια, οι οποίοι, με την ανοχή πάντα των αρμόδιων υπηρεσιών, σταδιακά καταστρέφουν τον υγροβιότοπο. Ο προηγούμενος εμπρησμός είχε συμβεί στις 20 Φεβρουαρίου του 2014. ‘’Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό. Λίγο πριν νυχτώσει μια τεράστια φωτιά κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του πυρήνα του βιότοπου. Τα πουλιά έφυγαν ή κάηκαν. Οι φωλιές τους, τα βατράχια, οι χελώνες κάηκαν’’.

Επίσης θα πρέπει να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν ομάδα δημοτικών συμβούλων του δήμου Μεσσαπίων προσπάθησαν να θέσουν επίσημα θέμα αποξήρανσης και εκμετάλλευσης για οικοπεδοποίηση. Επίσης, ότι ο Δήμος Μεσσαπίων παράνομα έστρωσε δρόμο μέσα στον πυρήνα (Α’ Ζώνη) του υγρότοπου με χώμα από τα μεταλλεία της Λάρκο.

Μετά  από διαμαρτυρίες πολιτών και τοπικών συλλόγων ο συνήγορος του πολίτη παρενέβη δύο φορές με επιστολές (στις 19/6/2008 και  9/10/2008), με αυστηρές συστάσεις προς τη δημόσια  διοίκηση και τους δήμους Μεσσαπίων και Χαλκιδέων για την καταστροφή του Κολοβρέχτη.

Τι έκαναν όμως οι Δήμοι και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους μέχρι σήμερα;  Απολύτως τίποτα. Άφησαν δηλαδή ανενόχλητους τους καταπατητές  να καταστρέφουν  τον υγροβιότοπο με συνεχείς εκχερσώσεις και επιχωματώσεις, την κατασκευή καναλιών απορροής και εμπρησμούς.  Οι ευθύνες λοιπόν των αρμόδιων αρχών (Δήμοι-Περιφέρεια) για τη σημερινή καταστροφή είναι μεγάλες και είναι ακόμη μια απόδειξη ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Μόνο η συλλογική κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση των ίδιων των πολιτών μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Το παράδειγμα της αρχιτεκτονικής αποκατάστασης της Δημοτικής Αγοράς της Χαλκίδας ενάντια στην ισοπεδωτική μανία του δημάρχου το αποδεικνύει περίτρανα. Μια ομάδα πολιτών με επιμονή, δημοκρατική οργάνωση, αγάπη για την τοπική ιστορία και την επιστημονική τεκμηρίωση κατάφερε όχι μόνο  να αποτρέψει το γκρέμισμα αλλά και να αναδείξει τους ιστορικούς και επιστημονικούς όρους της ορθής αποκατάστασης.

Δεν πρέπει λοιπόν να ανεχτούμε άλλο αυτή την κατάσταση, δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι στην καταστροφή. Η λεηλασία πρέπει να σταματήσει και η ζωή να αποκατασταθεί πλήρως στο οικοσύστημα του Κολοβρέχτη. Είναι το χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές και τα πλάσματα που ζουν μέσα οικοσύστημα.

 

Πρέπει αμέσως να σταματήσει η καταπάτηση και η καταστροφή του οικοσυστήματος 

Να καθαριστεί απολύτως η περιοχή από σκουπίδια και μπάζα και να περιφραχθεί τουλάχιστον η Α’ Ζώνη (πυρήνας) 

Να σταματήσει η μόλυνση των υδάτων από τα λύματα του βιολογικού καθαρισμού της Ν. Αρτάκης καθώς και από τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα 

Το οικολογικό έγκλημα που συντελείτε αφορά όλους τους πολίτες αυτού του τόπου, αν ενώσουμε τις φωνές μας, αν αντισταθούμε οργανωμένα στη λεηλασία της ζωής θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.

 

 ΟΥΛΑΛΟΥΜ

ulaloum@gmail.com

Όρια του Πυρήνα του Υγροβιότοπου

 

ΕΥΒΟΙΑ: Ο ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗΣ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΕΜΠΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΩΝ

 

Τον τελευταίο καιρό με αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, οι επίδοξοι διεκδικητές και καταπατητές του υγροτόπου προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου. Επιπλέον και αμέσως μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές του Δεκεμβρίου ένα καμένο κομμάτι έχει ήδη μπαζωθεί από κάποιους διεκδικητές, ενώ εντός της ζώνης Α’ του υδροβιότοπου βρίσκεται εγκατεστημένη μπουλντόζα η οποία προχωρά σε εργασίες διαμόρφωσης. 
Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε προστατευόμενη περιοχή με προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 642/Δ/9-10-1989) και διεθνείς συνθήκες (Ramsar – Βέρνης) που έχει υπογράψει το ελληνικό κράτος. Αυτά τα εξόφθαλμα εγκληματικά γεγονότα όμως δεν αρκούν να κινητοποιήσουν τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (εκτός της πυροσβεστικής), την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τους Δήμους Χαλκιδέων ή Μεσσαπίων – Διρφύων στους οποίους ανήκει διοικητικά ο υδροβιότοπος.

Απαιτούμε από το Δασαρχείο και το τμήμα περιβάλλοντος της περιφέρειας να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ούτως ώστε να προστατευθεί η καμμένη περιοχή και να φύγουν τα μπάζα.

Να συνεργαστούν οι δύο εμπλεκόμενοι Δήμοι ούτως ώστε να περιφραχτεί και να αναδειχθεί η Α’ ζώνη ή και πυρήνας του υγροτόπου.

Να αποκλιμακωθεί η ένταση της ρύπανσης από τα λύματα του Βιολογικού της Ν. Αρτάκης καθώς και από τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα τα οποία καταλήγουν στα υπόγεια νερά. Με τα νερά αυτά ποτίζονται τα φυτά. Το νερό αυτό το πίνουν τα ζώα με τα οποία θρεφόμαστε και εμείς οι ίδιοι.
Οι υγρότοποι, όπως και οι κάθε μορφής φυσικοί πόροι που έχουμε στον τόπο μας, υποστηρίζουν την αναγκαία συνθήκη της επιβίωσης μας, περισσότερο δε και σε περίοδο κρίσης. Αν καταπατηθεί και καταστραφεί ο υδροβιότοπος, θα μειωθούν τα υπόγεια νερά και θα αυξηθεί η ρύπανση της περιοχής. Αυτό θα έχει σημαντική επίπτωση στις υπάρχουσες αγροτικές δραστηριότητες και στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την προστασία του.

ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗ

 Επικοινωνία – kolobrextissos@gmail.com

Πού βρίσκεται σήμερα η εξουσία;

stormningen_av_vinterpalatset
Η κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων από το φιλμ ΄΄Οκτώβρης” του Σεργκέι Αϊζενστάιν

Σήμερα υπάρχει ένα σύνολο συστημάτων σε συνέργεια, μερικές φορές σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, με στόχο την κατάκτηση ηγεμονιών συνδεδεμένων με συγκεκριμένες καταστάσεις. Δεν υπάρχει πια μια υπερκείμενη ταξική δομή, ικανή να ασκεί την κυριαρχία επί παντός επιστητού, που αποφασίζει την οικονομική πολιτική και επιβάλλει τις επιλογές της. Αντιθέτως ηγεμονικό είναι ένα είδος χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία ταξική δομή, όπως θεωρείτο η αστική τάξη, αλλά με ένα ρευστό μάγμα, ανώνυμο και χωρίς δομή, το οποίο συνεχώς κινείται ανάμεσα στις χρηματοοικονομικές διακυμάνσεις  υπερβαίνοντας τη συγκεκριμένη φύση του χρήματος ως χαρτονομίσματος και η οποία χωρίς να ελέγχει άμεσα, επιβάλλεται επηρεάζοντας, εκβιάζοντας και εξαναγκάζοντας.

Ολόκληρη η παραδοσιακή μυθολογία και η αφήγηση του επαναστατικού-εξεγερσιακού φαντασιακού δεν είναι πλέον δυνατή ούτε αποτελεί ρεαλιστική πρόταση κυρίως για δύο λόγους. Κατ’ αρχήν επειδή θέτει ως προνομιακό στοιχείο τη μιλιταριστική αντιπαράθεση, η οποία γίνεται αντιληπτή και βιώνεται ως πραγματικη πολεμική σύγκρουση, όταν ο πόλεμος σε όλα και για όλα αποτελεί ευνοϊκό έδαφος για την κυριαρχία, η οποία τον δημιούργησε, τον γνωρίζει τέλεια και τον ανανεώνει συνεχώς. Κατά δεύτερο επειδή δεν υπάρχει πια κανένα ‘’Χειμερινό Ανάκτορο’’ προς κατάκτηση, κανένας κεντρικός τόπος ελέγχου ή κάθετο κέντρο από το οποίο προέρχεται κάθε εξουσία κι από το οποίο εξαρτάται κάθε καταπιεστική αρχή. Υπάρχει αντιθέτως μια διαπλοκή εξουσιών, πολλοί τόποι ελέγχου με μεγάλη ικανότητα επιρροής και επιβολής, η οποία δεν μπορεί να αναχθεί σε μια αυταρχική ‘’κρατία’’ στην οποία υπάγονται τα πάντα και από την οποία εξαρτώνται τα πάντα.

Επιβάλλεται λοιπόν μια αλλαγή προοπτικής. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, πέρα από το να πειραματιζόμαστε εις βάθος, ότι είναι δυνατόν να χτυπήσουμε την υπάρχουσα ρευστότητα της κυριαρχίας αποσυρόμενοι από την επιρροή της, ακυρώνοντας τα αποτελέσματά της με την αποφασιστική και ασυμβίβαστη δημιουργία μιας ‘’κοινωνίας μέσα στην κοινωνία’’ η οποία θα ανατρέψει το υπάρχον αυτοδιαχειριζόμενη τον εαυτό της όλο και περισσότερο.

Andrea Papi

Απόσπασμα από το άρθρο του Αντρέα Πάπι  Να αλλάξουμε τον κόσμο (χωρίς να πάρουμε την εξουσία) στο περιοδικό A rivista anarchica

 Μετάφραση: Ν. Χριστόπουλος

Πηγή: http://www.arivista.org/?nr=383&pag=7.htm

 

Κάλεσμα σωματείου εργατοϋπαλλήλων στην ΒΙΟ.ΜΕ

blog_logo-copy-copy

Για τους εργαζόμενους που χάνουν τις δουλειές τους, που πετιούνται στο δρόμο, χωρίς αποζημίωση, χωρίς φροντίδα, χωρίς μέλλον.

Για τα εκατομμύρια των νέων ανέργων που συνωστίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα πείνας.

Για τους χιλιάδες που εγκαταλείπουν τη χώρα για να ψάξουν ένα αβέβαιο μέλλον στο εξωτερικό.

Για τους χιλιάδες δολοφονημένους μετανάστες στα αφιλόξενα νερά του Αιγαίου.

Για τους χιλιάδες φυλακισμένους μετανάστες στα κολαστήρια που οι πολιτισμένοι εξουσιαστές, ‘Έλληνες και Ευρωπαίοι ονομάζουν hotspot και εμείς σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Για τους δεκάδες δολοφονημένους ντόπιους και μετανάστες από την κρατική ή παρακρατική τρομοκρατία, από δολοφόνους με στολή αλλά και δολοφόνους χωρίς στολή μα με τον μαίανδρο της Χρυσής Αυγής.

Για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που ξεσπάνε, έξω και ενάντια στον υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Για τον αγωνιστές στο δάσος των Σκουριών που δίνουν αγώνα για όλους μας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και τον καρκινογόνο αμίαντο.

Για τον αγώνα στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, που ζωγραφίζει ένα μέλλον διαφορετικό με εργασία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Για τους αγώνες στον επισιτισμό, ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα της νέας γενιάς εργαζομένων, από το Rolling Burger μέχρι τον φούρνο του Λάμπρου, που αντιστέκονται στη βία των αφεντικών.

Για τους αγώνες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ενάντια στις “λευκές νύχτες” και τις “μαύρες μέρες” που μας ετοιμάζουν.

Για τους αγωνιστές που αντιστέκονται στο ξεπούλημα του νερού, της ΕΛΒΟ, του λιμανιού από την σκοπιά των κοινωνικών αναγκών ενάντια στον συντεχνιασμό και τα μικροπολιτικά συμφέροντα.

Για τις καταλήψεις στέγης και αλληλεγγύης στους μετανάστες που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στα συμφέροντα κράτους και εκκλησίας, και το πλήρωσαν με δικαστήρια και καταδίκες.

Για τους αγωνιστές που δεν βολεύτηκαν στο “άνοιγμα” της ΕΡΤ και αντιστέκονται στον φασιστικό και εθνικιστικό “μονόδρομο” των ΜΜΕ.

Για τις εκατοντάδες άδικες καταδίκες, αγωνιστών, εργαζομένων και ανέργων από το καλό/λαδωμένο δικαστικό σύστημα.

Για τους νόμους και τα μνημόνια που πέρασαν αλλά και τους νόμους και τα μνημόνια που ετοιμάζουν, με απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.

Για όλους αυτούς τους λόγους θα είμαστε ξανά στους δρόμους!

Για να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, εθνικό και υπερεθνικό.

Για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, με ανεξαρτησία από τους επίσημους φορείς της υποταγής, με αυτό/οργάνωση  και εργατικό έλεγχο, με μαχητικές απεργίες και αγώνες μέχρι τη νίκη.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΣΕΙ

Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για άλλους πολλούς που έρχονται στο άμεσο μέλλον το σωματείο εργαζομένων στην ΒΙΟ.ΜΕ. καλεί τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους που δεν βλέπουν και δεν τοποθετούν τον εαυτό τους δίπλα στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία που τρέφει το υπάρχον σύστημα τόσα χρόνια τώρα .

Καλεί κάθε αγωνιστή που δεν χωράει μέσα στο ασφυκτικό καθεστώς των εξουσιαστών της εργασίας , καλεί τέλος όλη την πληττόμενη κοινωνία που δεν βλέπει να αλλάζει τίποτα με την αλλαγή της  εξουσίας  , σε ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία από την καμάρα την πέμπτη 08/11/2016 και ώρα 10:30. Και αντίστοιχα στην Αθήνα στο μουσείο στην ίδια ημερομηνία στις 11:00 να φωνάξουμε όλοι μαζί ενάντια στον αντεργατικό νόμο και στην γραφειοκρατία του συνδικαλισμού που τον στηρίζει .

Δεν τους έχουμε ανάγκη να σωθούμε, δεν μας έχουν ανάγκη να καταστραφούν .

Σωματείο εργατοϋπαλλήλων ΒΙΟ.ΜΕ.

http://biom-metal.blogspot.gr/

Μ. Φύσσα: ”Μετά από 3 χρόνια μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι νιώθουμε μόνοι… Κανένας επίσημος πολιτικός φορέας της Αριστεράς ή του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου δεν επέδειξε ουσιαστική στήριξη, παρά μόνο κινήσεις εντυπωσιασμού και ψηφοθηρίας”.

fissa

Η Μάγδα Φύσσα, μητέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα από τους έλληνες ναζιστές, μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο σε ευρωβουλευτές της ευρωπαϊκής Αριστεράς GUE/NGL και ο λόγος της για άλλη μια φορά ήταν συγκλονιστικά διαυγής και ασυμβίβαστος. Η Μάγδα Φύσσα ξεσκεπάζει την υποκρισία των κομμάτων της αριστεράς και των λεγόμενων δημοκρατικών δυνάμεων οι οποίες κωφεύουν μπροστά στην εξάπλωση της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Λέει χαρακτηριστικά: ”Αυτό  στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι η επιθυμία μου για δράση κατά του φασισμού, σε μία ευρωπαϊκή  κοινωνία που από τη  μία αδιαφορεί επί της ουσίας για την άνοδό του και από την άλλη παρέχει άλλοθι για την εδραίωση του”.

 

Η Μάγδα Φύσσα αποτελεί παράδειγμα για όλους μας, αποκαλύπτει τις ανεπάρκειές μας και φωταγωγεί το δρόμο μέσα στο γενικότερο ζόφο.

 

 

Ολόκληρη η ομιλία της Μάγδας Φύσσα:

Κυρίες και κύριοι

Ευχαριστώ για την πρόσκληση όλους σας και την ευκαιρία που μου δίνετε να απευθυνθώ σε εσάς για ζητήματα που πιστεύω ότι απασχολούν όλους μας. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω την Κωνσταντίνα Κούνεβα για την πρωτοβουλία αυτή.

Δεν θα αναφερθώ σε θέματα που αφορούν το νομικό μέρος και την δημοσιογραφική σκοπιά, καθώς αυτά καλύφθηκαν, ούτε όμως θα αναφερθώ στον πόνο και τα συναισθήματα εμού και της οικογένειάς μου τα 3 τελευταία χρόνια, καθώς κάθε αναφορά στο αυτονόητο, περιττεύει.

Αυτό  στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι η επιθυμία μου για δράση κατά του φασισμού, σε μία ευρωπαϊκή  κοινωνία που από τη  μία αδιαφορεί επί της ουσίας για την άνοδό του και από την άλλη παρέχει άλλοθι για την εδραίωση του. Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν δεν συμβαίνουν ούτε τα ελάχιστα δυνατά για την καταπολέμηση του φαινομένου, το δηλητήριο του οποίου έχω προσωπικά δοκιμάσει αλλά και η ίδια η ιστορία μας έχει διδάξει όλους.  Μάλιστα οι συνολικές πολιτικές οικονομικής λιτότητας αλλά και η ανύπαρκτη στήριξη της Ευρώπης στο θέμα των προσφύγων, παρέχουν και ιστορικά εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη του καρπού του φασισμού. Με λίγα λόγια: η Ευρώπη δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για την αναβίωση και επέκτασή του.

Έτσι, λοιπόν, στην Ευρώπη γεννάται για άλλη μία φορά ο φασισμός. Δεν έχουν περάσει ούτε 70 χρόνια, από την τελευταία φορά που οι πολίτες της Ευρώπης πλήρωσαν με αίμα την κυριαρχία του. Παρόλο αυτά, και ενώ τα τότε θύματά του ζουν και θυμούνται ακόμα, η Ευρώπη επιδεικνύει αδιαφορία στην επανεμφάνισή του. Αδιαφορία για τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του, που ακόμα δεν είναι ορατές, αλλά και για τις άμεσες και ήδη ορατές συνέπειες της ενεργού δράσης νεοναζιστικών οργανώσεων. Αν και η δράση αυτή δεν εμφανίζεται ακόμα σε όλες τις χώρες, η Ελλάδα αποτελεί ένα πικρό παράδειγμα για όλους μας, με την  κλιμακούμενη φασιστική βία της Χρυσής Αυγής να αφήνει το στίγμα της.

Έτσι η αδιαφορία προχωρά και στα ίδια τα θύματα του φασισμού. Σε εθνικό επίπεδο, πέραν των διακηρύξεων για δήθεν στήριξη σε εμάς, που ενίοτε καταντά προκλητική, στην οικογένεια μου δεν παρασχέθηκε η ελάχιστη έμπρακτη στήριξη, όπως θα ήταν για παράδειγμα η παροχή ψυχολογικής υποβοήθησης από ειδικούς, με επιμέλεια του κράτους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι περισσότεροι κατηγορούμενοι για την δολοφονία του γιου μου, μένουν στη γειτονιά μας, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε υποχρεωτικά, καθημερινά αντιμέτωποι με αυτούς. Στο σημείο της δολοφονίας υπάρχει ένα μνημείο στη μνήμη του γιου μου. Δεν είναι λίγες οι φορές που «άγνωστοι» το έχουν βεβηλώσει, με αγκυλωτούς σταυρούς.

Επίσης, κανένας επίσημος πολιτικός φορέας της Αριστεράς ή του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου δεν επέδειξε ουσιαστική στήριξη, παρά μόνο κινήσεις εντυπωσιασμού και ψηφοθηρίας, αφού μέχρι και υποψήφιοι μας προτάθηκε να γίνουμε σε κομματικά ψηφοδέλτια. Μετά δε την άρνησή μας να συμμετάσχουμε, ουδέποτε ξανά προσέφεραν οποιαδήποτε άλλη βοήθεια ή δημόσια στήριξη για εμάς.

Αντίστοιχα όμως και σε κοινωνικό επίπεδο, καμία σοβαρή παρέμβαση δεν γίνεται, παρά μόνο μεμονωμένες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, με μικρή δυστυχώς απήχηση. Καμία ενημέρωση σε εργασιακούς χώρους και σχολεία, με αποτέλεσμα 3 χρόνια μετά τη δολοφονία του γιού μου, στην Ελλάδα να υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έχει συμβεί. Και τι συνέβη ; Ένας άνθρωπος ελεύθερος, ανένταχτος, ο οποίος δεν ανήκε σε καμία κομματική οργάνωση, ένας άνθρωπος που εκείνο το βράδυ, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στη βία και την τρομοκρατία του τάγματος εφόδου της ΧΑ.

Σε όλα τα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί και η μεθοδευμένη αδιαφορία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που αντί να προβάλλουν καθημερινά ρεπορτάζ για την εξέλιξη της δίκης, περιορίζονται σε ολιγόλεπτες αναφορές. Οι δε αναφορές αυτές περιορίζονται στην αποτύπωση στιγμών προσωπικής μου συναισθηματικής έντασης και παραλείπουν να μεταφέρουν στο κοινό τα συγκλονιστικά στοιχεία σε βάρος της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης.  Αντίθετα, όμως η ελληνική δημόσια τηλεόραση, επέλεξε να προβάλει το σύνολο μίας δίωρης εκδήλωσης και ομιλίας του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, όπου για ακόμα μία φορά με ρητορική μίσους και καπηλευόμενος στοιχεία της ελληνικής ιστορίας, προσπάθησε να υπερασπιστεί τις ναζιστικές του ιδέες.

Μετά από 3 χρόνια μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι νιώθουμε μόνοι.

Η αποτυχία δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας αλληλεγγύης, γέννησε πολίτες αδιάφορους σε ότι δεν τους αγγίζει σε προσωπικό-ατομικό επίπεδο. Αυτή η συνεχιζόμενη αδιαφορία άφησε τον φασισμό να θεριέψει και στοίχισε την ζωή του παιδιού μου και άλλων παιδιών, όπως πρόσφατα του νεαρού  28χρόνου από τη Φιλανδία, που δέχτηκε επίθεση από ομάδα νεοναζί. Πόσα θύματα ακόμα πρέπει να θρηνήσουμε ;
Δε θα ήθελα να πιστέψω, ότι η αδράνεια αυτή σε θεσμικό επίπεδο οφείλεται στην ύπαρξη πολιτικής σκοπιμότητας.

Περιμένω  από την ευρωπαϊκή και ελληνική κοινωνία να δράσει.

Περιμένω την διοργάνωση πανευρωπαϊκής καμπάνιας ενημέρωσης για τα θύματα του σύγχρονου φασισμού και την κινητοποίηση των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων για συσπείρωση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, χωρίς να προβάλλει ο καθένας τα κομματικά του συμφέροντα.

Περιμένω την δημιουργία πανευρωπαϊκού προγράμματος ενημέρωσης σε σχολεία και την οργάνωση εκδηλώσεων με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό που δεν περιμένω, αλλά απαιτώ είναι δικαίωση για το παιδί μου και για όλα τα θύματα του φασισμού. Δικαίωση προσωπική και κοινωνική για τις γενιές που έρχονται.

Περί Αντιιμπεριαλισμού

Ο Αντιιμπεριαλισμός είναι μια οπτική ανάγνωσης των διαφορών στενά συνυφασμένη με την αποδοχή του έθνους κράτους. Πρόκειται για μια κρατικιστική αντίληψη των συγκρούσεων που αντιλαμβάνεται τον αγώνα ισχύος μεταξύ των εθνικών κρατικών ελίτ ως το κυρίαρχο διακύβευμα, το μόνο που αξιολογεί είναι η διαβάθμιση της ισχύος. Αγνοεί τις κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις και εντάσεις στο εσωτερικό των κυρίαρχων κρατών, αδιαφορεί για τις ταξικές συμμαχίες μεταξύ των εξουσιαστικών και οικονομικών ελίτ των ”αντιμαχόμενων” κρατών αλλά και για τις πραγματικές κοινότητες συμφερόντων μεταξύ των κυριαρχούμενων στα εμπλεκόμενα μέρη αφού κατανοεί κυρίως τις συγκρούσεις με εθνοκρατικούς όρους. Στην πραγματικότητα ο Αντιιμπεριαλισμός βρίσκεται στον αντίποδα του Διεθνισμού, αφού εάν ο Διεθνισμός είναι η συγκρότηση της υπερεθνικής ταξικής συνείδησης, ο Αντιιμπεριαλισμός είναι η  μετατροπή αυτής της συνείδησης σε επιμέρους εθνικούς και κρατικούς ανταγωνισμούς επιβολής και ισχύος.